کد مطلب:2208
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:17
با وجودي كه آدمي فقير نيست، اما احساس فقر و حقارت ميكند. اين از چه حقارت و رنجهاي روحي حكايت ميكند؟
حالت بي نيازي و نيازمندي، مربوط به قوت و ضعف روح است. چه بسا افرادي كه با وجود فقر مالي، احساس بي نيازي دارند، به طوري كه قرآن مجيد ميفرمايد: آنها به اندازهاي عفيفاند كه مردم به اشتباه ميافتند و ميپندارند كه غني و ثروتمندند.[53] و چه بسا ثروتمنداني كه هرگز احساس بي نيازي ندارند و همواره حرص ميورزند و خود را محتاج ميشمارند. امام علي (ع) ميفرمايد: كم من فقير غني و غني مفتقر ؛ چه بسا فقيري كه واقعاً ثروتمند است و چه بسا صاحب ثروتي كه در حقيقت فقير است.[54]
عقدة حقارت دلائل مختلفي دارد كه در همه اقشار ممكن است وجود داشته باشد. مهمترين علت براي عقدة حقارت. خاطرات تلخ و توهين و تحقير در زمان كودكي و عيوب طبيعي و محبت افراطي و سختگيري والدين ميباشد .
بديهي است كه براي رسيدن به عزت و شرافت واقعي، بايد با علل عقدة حقارت مبارزه كرد.
رابطه با خدا، تقويت معنويت، توجه به قابليتها و ظرفيتها، تقويت اراده بزرگ نكردن ضعفها نگاه خوش بينانه به خود و اطرافيان حضور در اجتماع تمرين در تصميمگيري، در نظر گرفتن كرامت نفس و معاشرت با صاحبان اراده. عواملي است كه ميتواند در بهبود و درمان عقدة حقارت مؤثر باشد .
پاسخ را متناسب با برداشتي كه از سؤال شما داشتيم طرح كرديم. اگر مراد از سؤال چيز ديگري بوده است، در نامة بعدي واضحتر مشخص نماييد.
[53] بقره (2) آية 273.
[54] غررالحكم، ج 4، ص 554.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.